Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έρευνα για την Υγεία περίπου 785 εκατομμύρια (15,6%) ζουν σήμερα με κάποια αναπηρία, εκ των οποίων τα 110 εκατομμύρια, ποσοστό 2,2%, αντιμετωπίζουν πολύ σημαντικές λειτουργικές δυσκολίες.Το Global Burden of Disabilities, εκτιμά ότι τα 190 εκατομμύρια έχουν κάποια μορφή βαριάς αναπηρίας όπως Νευρολογική , Αισθητηριακή , Νοητική , Ψυχική. Ο Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) αναφέρει ότι ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους έχουν ένα μέλος της οικογένειάς τους με αναπηρία.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1992 πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και υιοθέτησε το «Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Αναπηρία». Η ιστορική αυτή στιγμή καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, μια μέρα δράσης,ευαισθητοποίησης, αφύπνισης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων. Ημέρα ενημέρωσης της κοινωνίας για την ισότητα, την ενίσχυση της πρόνοιας, της κοινωνικής ενσωμάτωσης των ατόμων ως ενεργοί πολίτες. Τα άτομα με αναπηρίες είναι μέλη του κοινωνικού γίγνεσθαι της κάθε χώρας, είναι οι γονείς,τα αδέλφια, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι γείτονες μας. Είναι άτομα με εκ γενετή αναπηρία ή επίκτητη αναπηρία ή το γήρας.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε για τις παροχές της Κύπρου προς τα άτομα με αναπηρία αναφέρει ότι πέραν του 80% παραβιάζει την προσβασιμότητα την ισότητα και την αξιοπρέπεια. Κάποιοι οργανισμοί στην Κύπρο έχουν καταφέρει να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής ορισμένων ατόμων με αναπηρίες, όμως η πλειοψηφία των ΑμεΑ αγγίζει τα όρια της παραμέλησης.
Όσο για την λέξη αναπηρία και τις μορφές οπού τα άτομα ζουν και δρουν περιγράφει μια κατάσταση. Η λανθασμένη χρήση της, είναι όταν οι πεποιθήσείς οριοθετούν το άτομο ως ανάπηρο – ανήμπορο – ανίκανο.
Αναπηρία - ετυμολογία: ανά + πήρωση = ο φέρων βλάβη στο σώμα
Άτομο με αναπηρία (ΑΜΕΑ) είναι άτομα τα οποία θεωρούνται κατά την έννοια του νόμου πρόσωπα που εξαιτίας οργανικών, ψυχικών ή κοινωνικών αιτιών παρουσιάζουν καθυστερήσεις στην ανάπτυξη, αναπηρίες ή διαταραχές, στην γενικότερη τους ψυχοσωματική τους κατάσταση ή στις επιμέρους λειτουργίες τους.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία στην Κύπρο μετατρέπετε σε ημέρα υπενθύμισης του παραγκωνισμού και της παραμέλησης. Εν έτη 2021 υπάρχουν ακόμα άτομα και γονείς κλεισμένα πίσω από τις πόρτες των σπιτιών τους. Ενήλικες χωρίς πρόνοια και ενημέρωση για τα δικαιώματα τους, άτομα με ικανότητες που παραμένουν ανεκμετάλλευτες.
Το κράτος της Κύπρου σαν απομηχανής θεός συνεχώς κατασκευάζει δρόμος , κτίζει πάρκα , μοιράζει κονδύλια στους δήμους ώστε να αναβαθμιστούν ως ισότιμες ευρωπαϊκές πόλεις. Πάρκα μη προσβάσιμα για παιδιά ΑμεΑ, κτίρια με ράμπες που οδηγούν σε σκαλιά. Χώροι στάθμευσης, σπασμένα πεζοδρόμια , πλατείες φτιαγμένες με ανώμαλα πετρώματα, μονάδες παραγκωνισμού σε σχολεία.
Με βάση την σύμβαση του ΟΗΕ τα άτοµα µε αναπηρία πρέπει να ζήσουν σε ένα περιβάλλον χωρίς φραγµούς το οποίο θα τους αποδώσει την δυνατότητα επικοινωνίας και συµµετοχής µε το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Απαραίτητη προϋπόθεση για το παραπάνω θεωρείται η στάση και η αντίληψη της ευρύτερης κοινωνίας.
Τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας έχει γίνει πιο ευαίσθητη με τα άτομα που ζουν ανάμεσα μας, όμως το αίσθημα της λύπης που διακατέχει τους περισσότερους υπερβαίνει της πρέπουσας αντιμετωπίσεις τους. Η διαφορετικότητα αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του σύγχρονου πολιτισμού. Όλοι οι άνθρωποι είµαστε ίσοι και ταυτόχρονα διαφορετικοί. Η µοναδικότητα του καθενός στηρίζεται και στα διαφορετικά ατοµικά γνωρίσµατά του, όμως στην κοινωνία της Κύπρο μεταμορφώνετε στο κοινωνικό στίγμα. Ψεύτικα χαμόγελα, αδιάκριτα βλέμματα ,απρεπής συμπεριφορές και η άγνοια κυριαρχούν στην σύγχρονη κοινωνία μας
Σημαντικό ποσοστό των ιδρυμάτων και των συνδέσμων παραβιάζουν πολλαπλά τα δικαιώματα των οικοτρόφων τους. Ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια απέχουν πάρα πολύ πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαφόρων ιδρυμάτων. Η ψυχική υγεία στα άτομα με υψηλού βαθμού αναπηρίες, οπού πρέπει να υπάρχει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παραμερίζετε.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στις 3 Δεκεμβρίου πολλά άτομα θα στρέψουν τα βλέμματα στα άτομα με αναπηρία όχι όμως για να προωθήσουν των δικαιωμάτων τους, ένας ακόμα ραδιο-μαραθώνιος που προάγει την λύπη και την ανικανότητα αντί του σεβασμού. Χωρίς καμία ουσιώδη βοήθεια και μετά από ένα 24ωρο δήλα δήλα τα δικαιώματα των ατόμων και όλα όσα ήρθαν στην επιφάνεια θα εξαφανιστούν μέσα στο νέφος της λύπης.