Κοινωνικός Φροντιστής
Κοινωνικός Φροντιστής
Ο Κοινωνικός ή Εσωτερικός Φροντιστής είναι το άτομο που υποστηρίζει τους συνανθρώπους που εμπίπτουν στις ευθαπείς ομάδες της κοινότητας μας, σχεδόν σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας τους. Αθόρυβα πίσω από τις πόρτες των νοσηλευτηρίων, κέντρων αποκατάστασης, στέγες ηλικιωμένων και κατοίκον παράγουν το έργο τους.
Είναι τα άτομα που κύριο μέλημα τους είναι να φροντίζουν τους συνανθρώπους μας, υποστηρίζουν τα άτομα ώστε να βιώσουν με αξιοπρέπεια και σεβασμό την καθημερινότητα τους. Να απολαύσουν τα δικαιώματα τους πέραν από τα δυσκολίες που αντιμετωπίζει το κάθε άτομα ξεχωριστά. Είναι κάτι περισσότερο από ένα επάγγελμα, είναι ένας πολυμορφικός τρόπος υποστήριξης. Προσπαθεί ώστε τα άτομα που φροντίζει να αισθάνονται ανεξάρτητα και ενεργά μέλη της οικογένειας τους, της κοινωνίας εάν είναι εφικτό και να ξεχαστούν έστω και για λίγο από τα προβλήματα τους. Οι κοινωνικές ομάδες τις οποίες καλείται να εξυπηρετήσει κυμαίνονται από ηλικιωμένα άτομα μέχρι άτομα με διάφορες αναπηρίες.
Όσο όμορφο και να ακούγεται η προσφορά και η ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος άλλο τόσο δύσκολο και πολύπλοκο είναι στην ουσία, ιδιαίτερα για πιο εξειδικευμένους φροντιστές που βρίσκονται στο πλευρό ατόμων με υψηλού βαθμού αναπηρίες. Τα άτομα με αναπηρία βρίσκουν στην καθημερινότητα τους διάφορα εμπόδια και προκλήσεις, κάποια πρέπει να τα ξεπεράσουν άλλα να τα αποδεχτούν και άλλοτε να εναντιωθούν.
Όντως ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα είναι η προσφορά και η χαρά του ατόμου που φροντίζεις. Όμως, η εργασία με την φροντίδα συνανθρώπων μας με αναπηρίες είναι τόσο ψυχικά όσο και σωματικά δύσκολη, από νοσηλευτικής πλευράς μέχρι τον ψυχολογικό κόσμο του εξυπηρετούμενου αλλά και ίδιου του φροντιστή. Τετραπληγία, Αυτισμός, Ψυχικές παθήσεις και γενετικές ανωμαλίες είναι όντως για πολλούς συνανθρώπους μας ένα ευαίσθητο θέμα και προτιμούν να αποστασιοποιούνται. Καθήκον του κοινωνικού φροντιστή είναι να εξασφαλίσει ένα υγιή και ασφαλές περιβάλλον εργασίας και διαβίωσης του φροντιζόμενου του, εάν και εφόσον είναι εφικτό, μεριμνά για την φαρμακευτική του αγωγή και την συνοδεία σε ιατρούς και την σωματική δραστηριότητα, την αναψυχή κ.α.
Μπορούμε να ξεχωρίσουμε το διαφορετικό περιβάλλον εργασίας στα νοσηλευτήρια του κράτους και κρατικές υπηρεσίες, στις στέγες ηλικιωμένων, σε ιδρύματα και κέντρα αποκατάστασης και την κατοίκον φροντίδα. Στην κατοίκον φροντίδα το κοινωνικός ή εσωτερικός φροντιστής εισέρχεται στην οικία του ατόμου που πρόκειται να φροντίσει, πλέον βρίσκεται στο προσωπικό χώρο και τον οικογενειακό περίγυρο του εξυπηρετούμενου. Τις περισσότερες φορές ένας ισχυρός δεσμός δημιουργείτε μεταξύ οικογένειας-πελάτη( φροντιζόμενου ) - φροντιστή και πλέον ο ρόλος του φροντιστή είναι διττός, καλείται να υποστηρίξει το άτομο με αναπηρία ή τη σωματική-ψυχική πάθηση ώστε να επιτύχει τους στόχους του. Προσπαθεί να βοηθήσει το άτομο να ζήσει στο έπακρο και να υποστηρίξει το οικογενειακό περίγυρο. Η κατοίκον φροντίδα απαιτεί προσεχτική αξιολόγηση των κινδύνων που μπορεί να προκύψουν και να μπορέσει να αποδώσει με την κατάλληλη φροντίδα τα απαιτούμενα του επαγγέλματος του.
Στις σπάνιες περιπτώσεις όπου ο Φροντιστής εργάζεται στο πεδίο του Αυτιστικού Φάσματος οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί και το έργο τους δύσκολο, η σωματική βλάβη και η ψυχολογία έρχονται στο προσκήνιο. Πίσω από τις πόρτες των ιδρυμάτων και των σπιτιών συνανθρώπων μας προσπαθούν να φέρουν εις πέραν το δύσκολο έργο τους που συχνά έρχονται αντιμέτωποι με εκρήξεις θυμού ξεσπάσματα και επιθετικότητα. Στην θέαση ενός ατόμου που γίνετε ανεξέλεγκτο, που αυτοτραυματίζεται με γροθιές ή με κρίση επιληψίας οι πλείστοι άνθρωποι μένουν παγωμένοι σε κατάσταση σοκ και απομακρύνονται. Οι φροντιστές προσπαθούν να αποτρέψουν όσο είναι δυνατόν τον τραυματισμό και την επαναφορά του ατόμου σε κατάσταση ηρεμίας, όπως ήταν και πριν το γεγονός εάν είναι δυνατόν.
Ο φροντιστής για άτομα με τετραπληγία λόγω κάκωσης νωτιαίου μυελού ή εγκεφαλικής παράλυσης, βρίσκεται στο πλευρό ατόμων όπου δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και χρήζουν εξειδικευμένης σωματικής φροντίδας. Ως επί το πλείστων η φροντίδα γίνετε σε πλήρη συνεργασία με το άτομο που εξυπηρετεί σχεδόν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας τους. Ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των δύο είναι απαραίτητος, ο ρόλος του φροντιστή στην περίπτωση κινητικής αναπηρίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως «εργαλείο» ή «τα χέρια και τα πόδια»του ατόμου. Συχνά ο δεσμός που ενώνει εξυπηρετούμενο και φροντιστή είναι δυνατός εώς και φιλικός. Έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα προσβασιμότητα, άλλοτε συναισθηματικής φόρτισης και άλλοτε με σύνδρομα που χρήζουν άμεσης ιατρικής φροντίδας. Κάποιες μορφές αναπηρίας με πιο ήπια χαρακτηριστικά ή δυσκολίες ως προς την επίτευξη του έργο τους μπορεί να είναι πιο ευχάριστες ή πιο «εύκολες», δεν παύει όμως να μεριμνά για την ασφάλεια και τον σεβασμό τους.
Στην Κύπρο ο κοινωνικός φροντιστής λόγο τον καταστάσεων έρχεται όλο και περισσότερο στην επιφάνεια ως προς το έργο του, κυρίως διά μέσο ημικρατικών οργανώσεων. Το ίδιο το κράτος συχνά χρηματοδοτεί τους οργανισμούς ώστε να παρέχουν ενημερώσει καθώς και εξειδικευμένη φροντίδα στα άτομα που εμπίπτουν σε αυτές. Υπάρχει μια διαστρέβλωση στην γνώμη του κοινού ως προς τα καθήκοντα που τον θέτουν σε ρόλο οικιακού βοηθού, υπάρχουν και οι αρμοδιότητες των οικιακών αλλά είναι κάτι περισσότερο. Αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχει ζήτηση φροντιστών των κρατικών υπηρεσιών για ηλικιωμένους ή ομάδες ανθρώπων με αναπηρίες, αυτό που παρατηρείται είναι άρνηση από τους ίδιους υπάρχων φροντιστές του κράτους. Οι περισσότεροι επικαλούνται καθήκοντα καθαριστή/στριας λόγο άγνοιας ως προς την ουσία του επαγγέλματος (το μεγαλύτερο μερίδιο χαρακτηρίζει τις κρατικές υπηρεσίες και σχολικές μονάδες) ή απορρίπτουν περιστατικά λόγο δυσκολίας και πολυμορφίας της φροντίδας που απαιτεί ο εξυπηρετούμενος. Επίσης ένα μείζων θέμα είναι η συνοδεία ατόμων με αναπηρίες ή διάφορες διαταραχές, στην Δημόσια εκπαίδευση και κάποιες οργανώσεις. Λόγο αδιαφορίας του κράτους ή ιδιωτικών ιδρυμάτων/οργανώσεων εργοδοτουν άτομα χωρίς ειδική εκπαίδευση ή από τρίτες χώρες, και εν άγνοια να παραμερίζουν τους βασικούς πυλώνες της φροντίδας και την μείωση της ποιότητας φροντίδας.
Το έργο που προσφέρει στην κοινωνία ο Φροντιστής πέραν των δυσκολιών που έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά δεν είναι ακατόρθωτο. Το κάθε άτομο έχει διαφορετικές ανάγκες και κύριο μέλημα του είναι τα άτομα που φροντίζει να βιώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με σεβασμό, με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία την απόλαυση της ζωής τους και των ίσων ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Κάποιες φορές είναι σκληρό αυτό που καλούνται να βιώσουν μαζί με το άτομο που δουλεύουν και κάποιες φορές ευχάριστο αλλά σημασία δεν είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζουν αλλά έστω ένα χαμόγελο του ανθρώπου που φροντίζουν και μια χαρούμενη στιγμή μαζί του.
Ευστάθιος Ανδρέου
Κοινωνικός Φροντιστής
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΠΟΙΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ;
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΟΝ